Η απάντηση που μας έρχεται εύκολα είναι
Κοινωνικό Αγαθό, είναι έτσι όμως στην πραγματικότητα;
Την τελευταία δεκαπενταετία ο δημόσιος
χαρακτήρας του νερού, δέχεται μια λυσσαλέα επίθεση από τις διαδοχικές
κυβερνήσεις μέσω αλλεπάλληλων νομοθετικών και άλλων παρεμβάσεων.
Βασικός στόχος είναι η περαιτέρω
εμπορευματοποίηση του νερού και της διαχείρισης των αστικών αποβλήτων, η
ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των δικτύων, η εφαρμογή οριζόντιας πολιτικής κοστολόγησης
- τιμολόγησης, η δημιουργία υποδομών υποχρεωτικά μέσω του μοντέλου Σύμπραξης
Δημόσιου - Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ).
Τελευταία πράξη του έργου αποτελεί η
ψήφιση του νόμου για την διεύρυνση της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας σε
Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Υδάτων και Ενέργειας (ΡΑΑΥΕ) και η έκδοση της πρώτης
εφαρμοστικής του νόμου, της Κοινής Υπουργικής Απόφασης (ΚΥΑ) ορισμού των
κριτηρίων διαχειριστικής επάρκειας στους παρόχους Ύδρευσης- Αποχέτευσης.
Αυτό που υλοποιείται σήμερα είναι η παραπέρα συγκεντροποίηση στον
κλάδο του νερού σε λιγότερα και πιο ισχυρά σχήματα, ώστε να προωθούνται ακόμα
πιο αποτελεσματικά τα επενδυτικά σχέδια μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και η
παραχώρηση σε αυτούς της κερδοφόρας διαχείρισης του νερού και των αστικών
αποβλήτων. Είναι βήμα παραπέρα εμπορευματοποίησης του νερού και δένεται με τις
σημερινές εξελίξεις γενικότερα στην οικονομία, για να βρουν διέξοδο μεγάλα
κεφάλαια που επενδύουν ακόμα και σε κοινωνικά αγαθά, όπως είναι το νερό, η
ενέργεια κλπ.
Μάλιστα η κυβέρνηση για να «χρυσώσει το χάπι» επικαλείται τη
διαχειριστική ανεπάρκεια των σημερινών ΔΕΥΑ και τα τεράστια χρέη από την αύξηση
του ενεργειακού κόστους, προκειμένου να πείσει ότι η λύση είναι οι νέες μεγάλες
εταιρείες ύδρευσης που θα είναι σε θέση να προχωρούν σε μεγάλες επενδύσεις και
μάλιστα με «μηχανισμό» που δεν θα δημιουργεί νέα χρέη!
Ουσιαστικά αυτό που εννοούν και θέλουν να κρύψουν είναι ότι
προκειμένου να διασφαλιστεί η κερδοφορία των ομίλων θα στείλουν για άλλη μια
φορά το λογαριασμό στα λαϊκά στρώματα μέσα από νέες μεγάλες αυξήσεις στην τιμή
του νερού, ευρείες διακοπές σε όσους αδυνατούν να πληρώσουν, με ταυτόχρονη
υποβάθμιση των υπηρεσιών, επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων και αύξησης του
βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων.
Πλέον, οι Δημοτικές Υπηρεσίες και
Δημοτικές επιχειρήσεις Ύδρευσης Αποχέτευσης (ΔΕΥΑ) αποκόπτονται πλήρως από τις
αρμοδιότητες των Δήμων και περνούν στην εποπτεία και έλεγχο της ρυθμιστικής
αρχής. Οι Δήμοι, δηλαδή, πλέον δεν έχουν καμία αρμοδιότητα για τη διαμόρφωση
και άσκηση πολιτικών στην ύδρευση και διαχείριση αστικών αποβλήτων. Στην
περίπτωση του Δήμου Άργους-Μυκηνών ήδη το κόστος του νερού, πολλές φορές
αμφίβολης ποιότητας, είναι δυσβάσταχτο για τη λαϊκή οικογένεια.
Το
ίδιο ακριβώς ισχύει και για το νερό του Αναβάλου. Αμφίβολης ποιότητας νερό,
πανάκριβο για τους αγρότες.
Η θέσπιση της ΡΑΑΥΕ συνοδεύτηκε από
κυβερνητικά και όχι μόνο, πανηγύρια για την εξασφάλιση της δυνατότητας παροχής
οικονομικής ενίσχυσης από το κράτος προς τις ΔΕΥΑ και τη δυνατότητα διαπραγμάτευσης
με τους παρόχους ενέργειας για φθηνότερο ρεύμα προς τις Επιχειρήσεις Ύδρευσης.
Άνθρακες ο θησαυρός…
Υπάρχει
βέβαια πείρα. Ας σκεφτούμε, πόσο βοήθησε η λειτουργία της Ρυθμιστικής Αρχής στη
μείωση των τιμών της ενέργειας προς τους χρήστες;
Υπάρχει
λύση;
Για μας η πάλη για την κατάργηση του
νέου νόμου είναι προϋπόθεση για την απόκρουση της παραπέρα εμπορευματοποίησης
και ιδιωτικοποίησης του νερού..
Η διαμόρφωση των θέσεων, των
αιτημάτων και των προτάσεων μας έχει σαν μοναδικό κριτήριο το δημόσιο όφελος,
την προστασία του περιβάλλοντος, των φυσικών πόρων και των δημόσιων αγαθών για
την εξυπηρέτηση και ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, των δικών μας αναγκών.
Η κοστολόγηση και τιμολόγηση του
νερού δεν μπορεί να μην λαμβάνει υπόψη τον κοινωνικό χαρακτήρα του αγαθού και
την υποχρέωση παροχής φθηνού και ποιοτικά ασφαλούς νερού σε όλους. Οι σχετικές
αρμοδιότητες θα πρέπει να είναι αποκλειστική ευθύνη του αρμόδιου Υπουργείου και
του Δήμου.
Οι
υπόλοιπες παρατάξεις, μέχρι τώρα δεν
έχουν ψελλίσει κουβέντα για την ιδιωτικοποίηση του νερού, για
μια εξέλιξη που μπορεί να δημιουργήσει
ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα, στο ήδη μεγάλο ζήτημα του νερού στο Δήμο μας.
Στη βάση, λοιπόν, της προάσπισης του
κοινωνικού χαρακτήρα του νερού, της εξασφάλισης προσιτών και ποιοτικών
υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης για όλους, διεκδικούμε και προτείνουμε:
·
Να αποσυρθούν τώρα τα αντιδραστικά σχέδια για παραπέρα εμπορευματοποίηση – ιδιωτικοποίηση του
νερού με τις δρομολογούμενες συγχωνεύσεις ΔΕΥΑ. Άμεσες προσλήψεις
μόνιμου προσωπικού για να καλυφθούν οι μεγάλες ανάγκες. Μόνιμη και σταθερή
δουλειά για όλους, κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, μονιμοποίηση των
συμβασιούχων χωρίς όρους και προϋποθέσεις
·
Κατάργηση
της Ρυθμιστικής Αρχής Αποβλήτων, Υδάτων και Ενέργειας και κάθε νομοθετικής ρύθμισης που αποσπά αρμοδιότητες
διαχείρισης εποπτείας ελέγχου των νερών και των αστικών αποβλήτων από το
δημόσιο τομέα και τις αναθέτει σε οποιασδήποτε άλλης νομικής μορφής φορείς.
·
Καμία
σκέψη για αυξήσεις στα τιμολόγια.
· Προγραμματισμό υποδομών και έργων ενταγμένο σε συνολικότερο σχεδιασμό για τη βιωσιμότητα των
τοπικών κοινωνιών και των υδατικών πόρων.
· Φθηνό, με επάρκεια και υγιεινό νερό για το λαό. Κατάργηση του ΦΠΑ και των υπολοίπων χαρατσιών.
· Να σταματήσει η εμπορευματική λειτουργία των υπηρεσιών ύδρευσης και κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα στο νερό και στη διαχείρισή
του.
