Η Τ. Ε Αργολίδας του ΚΚΕ παρουσιάζει την Κυριακή 16/11 στις 7 μμ στο Πνευματικό Κέντρο της Νέας Κίου το βιβλίο του Μάκη Μαίλη
«Το αστικό πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα (1950-1967)»
Κεντρικός ομιλητής θα είναι η Βασιλική Γκιόκα μέλος της ΤΕ Αργολίδας του ΚΚΕ
Ο συγγραφέας στο νέο αυτό πόνημα καταθέτει ιστορική γνώση και
επαναπροσδιορίζει επιστημολογικά και μεθοδολογικά ερωτήματα για τη σχέση
οικονομίας και πολιτικής στο παρελθόν και στο παρόν με άξονα την
υλιστική διαλεκτική ανάλυση των γεγονότων της περιόδου 1950 - 1967.
Παρουσιάζει τη θέση της Ελλάδας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, σε σχέση
πάντα με το ιστορικό ερώτημα για την περιοριστική ή επεκτατική
οικονομική πολιτική και την κατάσταση του λαϊκού κινήματος και την
πολιτική του ΚΚΕ.
Ειδικότερα, περιγράφονται η τριετία του Συναγερμού, η αντικομμουνιστική υστερία, η επίδραση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων στο αστικό, πολιτικό σύστημα της Ελλάδας, η ίδρυση της ΕΡΕ, η Ενωση Κέντρου και ανασυντίθεται διαλεκτικά η αστική στρατηγική στις νέες συνθήκες, το αστικοπολιτικό σύστημα με τις ενδοαστικές αντιθέσεις, οι κυβερνήσεις του Κέντρου: παρουσιάζονται οι οικονομικές συμμαχίες του αστικού κράτους, που συνιστούν το βασικό πυρήνα της ιστορικής ανάλυσής του Επιπρόσθετα, η παραπομπή στο θεσμικό πλαίσιο που οικοδομήθηκε στα χρόνια 1946 - 1949 και η Ιστορία του ΚΚΕ ενισχύουν την ιστορική ερμηνεία της περιόδου αυτής με στόχο «το ιδεολόγημα για το κράτος της Δεξιάς», με σαφείς ποσοτικές αναφορές και ποιοτικά στοιχεία για τις «κοινωνικές λειτουργίες του κράτους», αναδεικνύοντας την επικαιρότητα της ιστορικής αναδρομής στη «διεύρυνση των κατασταλτικών και γραφειοκρατικών τομέων της δημόσιας διοίκησης» σε αντίθεση με τους τομείς της Παιδείας, Υγείας, Πρόνοιας. Ο ρόλος του στρατού ως μηχανισμού της αστικής εξουσίας και οι ενδοαστικές αντιθέσεις μας οδηγούν στην κριτική αποτίμηση για την παρέμβαση του αμερικανικού παράγοντα, τη στάση της εγχώριας αστικής τάξης, την «αναπαλαίωση του Συναγερμού», τη λαθεμένη επιλογή του ΚΚΕ για την ίδρυση της ΕΔΑ χωρίς ωστόσο να αναιρείται η δεκάχρονη επαναστατική δράση της, το ρόλο της βασιλείας, τονίζοντας ότι κριτήριο για το λαϊκό κίνημα δεν μπορεί να είναι ποια αστική κυβέρνηση θα μείνει ή θα πέσει... αλλά η υπεράσπιση της λαϊκής πάλης. Με ιστορικές αναφορές τόσο σε πτυχές της εγχώριας όσο και της διεθνούς πραγματικότητας της περιόδου μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο συγγραφέας αναδεικνύει λανθασμένες - όπως αποδείχτηκαν - εκτιμήσεις του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος της εποχής για τη στρατηγική των συνεργασιών κομμουνιστικών κομμάτων με αστικές πολιτικές δυνάμεις.
Ειδικότερα, περιγράφονται η τριετία του Συναγερμού, η αντικομμουνιστική υστερία, η επίδραση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων στο αστικό, πολιτικό σύστημα της Ελλάδας, η ίδρυση της ΕΡΕ, η Ενωση Κέντρου και ανασυντίθεται διαλεκτικά η αστική στρατηγική στις νέες συνθήκες, το αστικοπολιτικό σύστημα με τις ενδοαστικές αντιθέσεις, οι κυβερνήσεις του Κέντρου: παρουσιάζονται οι οικονομικές συμμαχίες του αστικού κράτους, που συνιστούν το βασικό πυρήνα της ιστορικής ανάλυσής του Επιπρόσθετα, η παραπομπή στο θεσμικό πλαίσιο που οικοδομήθηκε στα χρόνια 1946 - 1949 και η Ιστορία του ΚΚΕ ενισχύουν την ιστορική ερμηνεία της περιόδου αυτής με στόχο «το ιδεολόγημα για το κράτος της Δεξιάς», με σαφείς ποσοτικές αναφορές και ποιοτικά στοιχεία για τις «κοινωνικές λειτουργίες του κράτους», αναδεικνύοντας την επικαιρότητα της ιστορικής αναδρομής στη «διεύρυνση των κατασταλτικών και γραφειοκρατικών τομέων της δημόσιας διοίκησης» σε αντίθεση με τους τομείς της Παιδείας, Υγείας, Πρόνοιας. Ο ρόλος του στρατού ως μηχανισμού της αστικής εξουσίας και οι ενδοαστικές αντιθέσεις μας οδηγούν στην κριτική αποτίμηση για την παρέμβαση του αμερικανικού παράγοντα, τη στάση της εγχώριας αστικής τάξης, την «αναπαλαίωση του Συναγερμού», τη λαθεμένη επιλογή του ΚΚΕ για την ίδρυση της ΕΔΑ χωρίς ωστόσο να αναιρείται η δεκάχρονη επαναστατική δράση της, το ρόλο της βασιλείας, τονίζοντας ότι κριτήριο για το λαϊκό κίνημα δεν μπορεί να είναι ποια αστική κυβέρνηση θα μείνει ή θα πέσει... αλλά η υπεράσπιση της λαϊκής πάλης. Με ιστορικές αναφορές τόσο σε πτυχές της εγχώριας όσο και της διεθνούς πραγματικότητας της περιόδου μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο συγγραφέας αναδεικνύει λανθασμένες - όπως αποδείχτηκαν - εκτιμήσεις του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος της εποχής για τη στρατηγική των συνεργασιών κομμουνιστικών κομμάτων με αστικές πολιτικές δυνάμεις.
Τ. Ε. ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ του ΚΚΕ
